ไม่ว่าจะยุคไหนเกม ลิเวอร์พูล-อาร์เซน่อล ห้าดาวเสมอ

ไล่ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน หลายคนมีภาพจำในหลายๆ เกม.. ที่แอนฟิลด์ ที่ไฮบิวรี่ ที่เอมิเรตส์ สเตเดี้ยม ที่เวมบลีย์ หรือการฟาดฟันกันในสนามอื่นๆ

สองประตูของ ไมเคิ่ล โอเว่น ที่มิลเลนเนียม สเตเดี้ยม เมื่อปี 2001 ก็จำไม่ลืม

แฮตทริกในเวลาแค่ 4 นาที 33 วินาทีของ ร็อบบี้ ฟาวเลอร์ ที่แอนฟิลด์ในปี 1994 ก็ประทับแน่น

ลูกโซโล่เหนือชั้นของ โรแบร์โต้ ฟีร์มีโน่ และแฮตทริกของเขาในแอนฟิลด์เมื่อ 5 ปีที่แล้วก็ยังคงเด่นชัด

ความทรงจำสวยสดงดงามฟากเมอร์ซี่ย์ไซด์มีมากมาย.. หากในอีกทางหนึ่ง ฝั่งลอนดอนเหนือก็ได้ชุ่มฉ่ำกับงานรื่นเริงที่มีเหนือทีมหงส์แดงไม่น้อย

ประตูของ ไมเคิ่ล โธมัส กระชากแชมป์ดิวิชั่นหนึ่งที่แอนฟิลด์เมื่อปี 1989

สี่ประตูของ อังเดร อาร์ชาวิน กระชากความหวังแชมป์ลีกต่อหน้าเดอะค็อปในปี 2009

จบสถิติ เอียน รัช ทำประตูได้ลิเวอร์พูลไม่เคยแพ้ด้วยชัยชนะที่เวมบลีย์ นัดชิงลีก คัพปี 1987

ประวัติศาสตร์อันยาวนานทำให้ 2 ทีมนี้ผ่านเกมแห่งความทรงจำร่วมกันมาตั้งแต่อดีต เคยยิ่งใหญ่เหมือนกัน เคยตกต่ำเช่นกัน เคยครอบครองอาณาจักรลูกหนังของอังกฤษ หรือกระทั่งเคยหดหู่สิ้นหวังมองแทบไม่เห็นหนทางข้างหน้าก็ล้วนผ่านมันมาหมดแล้วทั้งนั้น

อาร์เซน่อลเคยคว้าแชมป์ดิวิชั่นหนึ่งเดิม 3 สมัยติดต่อกันระหว่างฤดูกาล 1932/33 ถึง 1934/35

ฤดูกาล 1935/36 หล่นอันดับ 6 คว้าแชมป์ลีกสูงสุด 4 ปีติดต่อกันไม่สำเร็จ

ลิเวอร์พูลเคยคว้าแชมป์ดิวิชั่นหนึ่งเดิม 3 สมัยติดต่อกันเช่นกันระหว่างฤดูกาล 1981/82 ถึง 1983/84

ฤดูกาล 1984/85 แพ้เอฟเวอร์ตันคู่ปรับร่วมเมืองขาดลอยได้เพียงรองแชมป์ ความหวังที่จะคว้าแชมป์ลีก 4 ปีซ้อนหลุดลอยเช่นกัน

ซีซั่นนี้ทั้ง อาร์เซน่อล และ ลิเวอร์พูล ไม่เพียงมีภารกิจส่วนตัวคว้าแชมป์พรีเมียร์ลีกให้ได้เท่านั้น หากยังคล้ายมีพันธะร่วมกันต้องขัดขวางการสร้างประวัติศาสตร์ของ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ที่จะเป็นแชมป์ 4 ปีติดเป็นทีมแรกให้ได้อีกด้วย

ในประวัติศาสตร์ฟุตบอลอังกฤษยังไม่เคยมีทีมไหนทำได้มาก่อน นอกจาก อาร์เซน่อล กับ ลิเวอร์พูล แล้วก็ยังมี ฮัดเดอร์สฟิลด์ ทาวน์ กับ แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด (2 ครั้ง) ที่มีโอกาสเป็นแชมป์ 4 ปีซ้อนได้แต่สุดท้ายก็ไม่สำเร็จ

กระนั้น ณ เวลานี้พักเรื่องซิตี้เอาไว้ก่อน ล่าสุดทีมเรือใบสีฟ้าเพิ่งจะไปคว้าแชมป์สโมสรโลกมาหมาดๆ ยิ่งตอกย้ำปีทองของสโมสรเข้าไปอีกดอก กลับมาอีกครั้งคงยิ่งซาบซ่าน่าดู ตอนนี้เอาเรื่องตรงหน้านี้ก่อน นั่นคือการวัดพลังกันเองในคืนนี้ที่แอนฟิลด์

กับศึกใหญ่ ลิเวอร์พูล ชน อาร์เซน่อล ผมทันเกมแห่งความทรงจำมากมาย การขับเคี่ยวแบบเอ็งปี-ข้าปีในช่วงครึ่งหลังของทศวรรษ 1980 (ลิเวอร์พูลแชมป์ 1988 อาร์เซน่อลแชมป์ 1989 ลิเวอร์พูลแชมป์ 1990 อาร์เซน่อลแชมป์ 1991) เป็นช่วงแรกๆ ที่ผมเริ่มบ้าฟุตบอลพอดี

แต่ที่จะวาบขึ้นมาในหัวแบบชัดเจนทุกครั้งที่พูดถึงเกมนี้มีชัดๆ อยู่ 4 เกม

เป็นเกมที่แอนฟิลด์ 3 เกม และมิลเลนเนียม สเตเดี้ยม 1 เกม

ฝันสลายเมื่อปี 1989 ยืนหนึ่งเป็นแชมป์ตลอดกาล.. เหมือนฝันร้ายที่อยากลืมแต่กลับจำไม่มีเลือน

มันตามมาด้วย 4 ประตูของอาร์ชาวิน ไอ้การเหมาซัดคนเดียว 4 ลูกน่ะไม่เท่าไหร่หรอก แต่หน้าตาเหรอหรายียวนของดาวยิงยูเครนพร้อมชู 4 นิ้วต่างหากที่ยังคงตามหลอกหลอน

แฮตทริกของฟาวเลอร์กับมหัศจรรย์โอเว่นตามมาเป็นลำดับสามและสีมันคือความชื่นใจบนความฝันสละสลวย

ฝันร้ายครั้งปี 1989 กับ 4 ประตูของอาร์ชาวินคือความทรงจำ 2 อันดับแรกของผมก็จริง แต่วันนี้มันก็เป็นเหมือนแผลเป็น แม้จะยังอยู่ตรงนั้น ทว่าความเจ็บปวดหายไปแล้ว เหลือเพียงอดีตให้เรียนรู้และย้อนกลับไปมองในวันเหงา

จากยุค เคนนี่ ดัลกลิช ปะทะ จอร์จ เกรแฮม สู่ยุค เชราร์ อุลลิเย่ร์ ราฟาเอล เบนิเตซ และกุนซือคนอื่นๆ กลุ้มรุม อาร์แซน เวนเกอร์ มาถึงยุคปัจจุบัน เจอร์เก้น คล็อปป์ ดวล อูไน เอเมรี่ และผ่านมาถึง มิเกล อาร์เตต้า ที่ซัดแท็กติกกันมา 4 ปีเข้าไปแล้ว..

สกอร์ 5-1, 6-3, 4-0, 4-3, 3-1, 2-2, 3-2, 4-1, 4-2, 3-3, 4-4, 5-5..

ไม่ว่าจะยุคไหนสมัยใด เกมระหว่าง ลิเวอร์พูล กับ อาร์เซน่อล ก็ไม่เคยทำให้ผิดหวัง มันการันตีความมันระดับห้าดาวเสมอ

ตังกุย