แมนยู ไม่ได้พังพินาศ เพราะระบบ 3-4-2-1

1. ยังหาปราการหลังตัวกลาง 3 คนที่เหมาะสม และลงตัวมากที่สุดไม่เจอ โดยเปลี่ยนไปเปลี่ยนมาแทบทุกนัด

2. เซ็นเตอร์แบ็ค 3 คนที่ลงไปในแต่ละนัด ไม่สามารถประสานงานกันอย่างเข้าขา รู้ใจ แถมต้องมีใครคนใดคนหนึ่งแสดงความผิดพลาดออกมาเกือบทุกนัด

3. มิดฟิลด์ตัวกลาง 2 คน น้อยไป เฉพาะอย่างยิ่งเวลาเจอคู่แข่งที่ใช้กองกลาง 3 คน เกมตรงกลางจะเป็นรองทันที

นอกจากนี้ยังไม่รอบจัดพอที่จะคุมจังหวะ หรือชะลอเกมรุกของคู่ต่อสู้ ส่งผลให้แผงหลังถูกเข้าถึงอย่างรวดเร็วแบบตรงเป็นท่อ

4. หาตำแหน่งที่เหมาะสมกับ บรูโน่ แฟร์นันด์ส ไม่ได้ เขาไม่ถนัดกับตำแหน่งเบอร์ 8 เพราะใจร้อนจนเสียบอลง่าย และไม่มีเซ้นส์ของตัวรับ

ขยับขึ้นไปข้างบนก็ติด มาเตอุส คุนญ่า กับ ไบรอัน เอ็มเบอโม่ แล้วไหนจะ เมสัน เมาท์ อีกคน

หากปรับเป็น 4-2-3-1 แล้วเป็น 'หน้าต่ำ' ขนาบข้างด้วย มาเตอุส คุนญ่า กับ ไบรอัน เอ็มเบอโม่ ก็น่าจะเหมาะสมและลงตัวกับ 'บรูโน่' มากกว่า

5. วิง-แบ็ค 2 ข้างต้องสวมบทหนักมากเกินไป เพราะต้องเป็นทั้ง 'ปีก' และ 'แบ็ค' ในร่างเดียวกัน

แต่ไอ้ตัวที่มีอยู่ มันช่าง 'อ่อนด๋อย' เหลือเกินทั้งในเกมรุกและเกมรับ

โบนัส แทร็ค: อย่างไรก็ขอยืนยันเหมือนเดิมว่า แมนยูไนเต็ด ไม่ได้พังพินาศ เพราะระบบ 3-4-2-1 แต่พังพินาศ เพราะคนใช้ระบบนี้อย่าง รูเบน อโมริม ต่างหากที่ติดตั้งรูปแบบ และวิธีการเล่นอันไม่เหมาะกับทรัพยากรนักเตะที่มีสักเท่าไหร่

มิซ้ำยังยึดมั่นและถือมั่นกับปรัชญวยลูกหนังของตัวเองแบบไม่ยอมผ่อนปรน เพื่อเอาตัวรอด