บางอย่างไม่ได้สร้างมาเพื่อให้เราถือมันตลอดไป

เขาคือคนเคยทำให้ฝั่งกองเชียร์ ลิเวอร์พุล ต้องสั่นสะเทือน

เขาคือคนที่ยิงประตูชัยที่ เซนต์ เจมส์ พาร์ค ในวันที่เราเหลือตัวน้อยกว่า

เขาคือคนที่เบิ้ลสกอร์ในเกมที่อึดอัดที่รังเหย้า เบรนท์ฟอร์ด

เขาทั้งไว ทั้งดุดัน ทั้งปั่นป่วน ทั้งขยัน และแพสชั่นเกินร้อย

แต่อีกมุมหนึ่ง เขาก็…ยิงทิ้งยิงขว้างเหมือนเล่นโยนโบว์ลิ่ง หลุดเดี่ยวแล้วไม่คม จ่ายบอลผิดจังหวะ ยืนตำแหน่งไม่ถูก 

และบางครั้งดูไม่เข้ากับระบบเลยแม้แต่น้อย

อย่างไรก็ตาม

แฟนบอลหลายต่อหลายคนก็ยังอยากเก็บเขาไว้ต่ออีกสักปี

"ขออีกหน่อยหน่า", "แค่โชคไม่ดี", "ตัดผมแล้วเดี๋ยวก็ดีขึ้นเอง", "รอมีคนป้อนให้เขาเดี๋ยวก็ยิงได้" ฯลฯ

ทั้งหมดนี้ไม่ใช่เรื่องผิด มันคือธรรมชาติของสิ่งที่เรามีไว้ครอบครอง เราไม่อยากเสียของที่เรารัก เราจำได้ว่าเขาเคยเปล่งแสง เราเลยยอมให้เวลาผ่านไปอีกปี อีกซีซั่น เพื่อรอให้เขากลับมาเป็นอย่างที่เราคิดว่าควรเป็น

แต่คำถามคือ แล้วตัวเขาเองล่ะ รู้สึกยังไง?

ดาร์วิน เป็นมากกว่าทองคำแท่งที่ราคามีขึ้นและมีลง

เขาคือมนุษย์คนหนึ่งที่อาจกำลังพยายามอย่างที่สุด แต่ไม่สามารถหาความมั่นใจของตัวเองได้

เขาคือคนที่รู้ตัวแล้วว่า ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่เหมาะกับเขา

ที่ที่เขาอาจอยากย้าย…แต่ไม่กล้าบอกตรง ๆ เพราะยังเคารพต่อหมู่ เดอะ ค็อป

การเก็บเขาไว้เพื่อหวังว่าจะได้ผลในปีหน้า มันอาจไม่ต่างอะไรจากการกำก้อนหินไว้ในมือ โดยที่เราไม่รู้ว่าควรจะปล่อยมันเมื่อไหร่

หรือเลวร้ายกว่านั้น บางทีเราอาจจะกำลังกำเขาไว้โดยที่เขาไม่มีวันได้โชว์ศักยภาพที่แท้จริงเลยก็ได้

บางครั้ง…การปล่อยมือจากของที่เรารัก คือการยอมรับว่าเราไม่ได้รักตัวเขาอย่างแท้จริง แต่รักภาพในหัวที่เราอยากให้เขาเป็น

ถ้า ดาร์วิน จะย้ายไปทีมใหม่ ไปในระบบที่ช่วยให้เขาแสดงตัวตนได้อย่างเต็มที่ มันก็ไม่ใช่ความล้มเหลวของเขา หรือของ ลิเวอร์พูล

แต่เป็นการปล่อยที่จำเป็นเพื่อให้มนุษย์คนหนึ่ง ได้ออกจากกรอบความคาดหวัง และเดินบนเส้นทางที่เหมาะสมกับเขาจริง ๆ

บางที...ของบางอย่างก็ไม่ได้ถูกสร้างมาเพื่อให้เราถือมันตลอดไป

จากใจคนที่มองเอ็งแม่งโคตรเท่... ดาร์วิน

HOSSALONSO